تاثیر یک دوره کوتاه‌مدت فعالیت هوازی بر حافظه فضایی موش‌های صحرایی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره کوتاه­مدت فعالیت هوازی بر یادگیری و حافظه فضایی موش­های صحرایی بود. روش‌ها: تعداد 36 موش صحرایی سالم چهار ماهه با دامنه وزنی 180 تا 220 گرم از نژاد ویستار به طور تصادفی در سه گروه فعالیت بدنی، جفت­شده (Sham) و کنترل قرار گرفتند. موش­های گروه فعالیت هوازی، به مدت 2 هفته و روزی 50 دقیقه به فعالیت  هوازی با استفاده از تردمیل پرداختند. از شاخص­های مدت زمان تاخیر،  مسافت طی شده تا پیدا کردن سکو و زمان سپری­شده در ربع هدف در آزمون ماز آبی موریس به عنوان ملاک­های سنجش میزان  یادگیری فضایی استفاده شد. یافته­‌ها: در مرحله اکتساب، تفاوت معنی­داری بین گروه‌ها مشاهده نشد (0/05< p). در آزمون کاوش، در فاکتور مدت زمان ماندن در ربع هدف، گروه فعالیت بدنیبه­‌طور معنی‌داری بهتر از گروههای جفت شده و کنترل بود (0/003 = p). در آزمون به­‌خاطرآوری، در هر دو فاکتور طول مسافت (0/004 = p) و مدت زمان تاخیر (0/01 = p) در یافتن سکو، عملکرد گروه فعالیت بدنی به­طور معنی‌داری  بهتر از گروه‌های جفت‌شده و کنترل بود. نتیجه­‌گیری: یک دوره کوتاه‌مدت فعالیت هوازی باعث بهبود یادگیری فضایی موش­های صحرایی می­شود. به نظر می‌رسد آمادگی قلبی- عروقی ناشی از فعالیت هوازی، یک میانجی فیزیولوژیکی است که ارتباط بین فعالیت بدنی و بهبود عملکرد شناختی را تبیین می‌­کند.